Czy wiesz że… aktywność fizyczna redukuje ryzyko depresji?
DEPRESJA U DOKTORANTÓW
Levecque i wsp. przeprowadzili Kwestionariusz Ogólnego Stanu Zdrowia GHQ-12 wśród 3659 doktorantów. Okazało się, że aż 32% badanych wykazało ryzyko rozwoju powszechnych zaburzeń psychicznych, w szczególności depresji. W porównaniu do ogólnej populacji osób z wyższym wykształceniem doktoranci byli aż 2,43 razy bardziej narażeni na występowanie wspomnianych zaburzeń [1].
AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA REDUKUJE RYZYKO DEPRESJI
W metaanalizie Schuch i wsp. zsumowano 49 prospektywnych kohortowych badań obejmujących 266 939 osób bez objawów depresji na wstępie. Na podstawie zsumowanych wyników badań, przy średnio 7,4 letnim okresie obserwacji (follow-up) wykazano, że wysoka aktywność fizyczna redukowała występowanie incydentów depresji o 17% niezależnie od wieku i regionu geograficznego. Badacze nie byli w stanie określić optymalnej lub minimalnej dawki ruchu ze względu na różne sposoby pomiaru aktywności. Jednakże podgrupowa analiza 4 badań wykazała 22% redukcję ryzyka incydentu depresji przy uprawianiu 150 minut tygodniowo umiarkowanej do energicznej aktywności fizycznej [2].
AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA POPRAWIA SAMOOCENĘ
W oparciu o badanie 1036 młodych kobiet, Herring zauważył redukcję zaburzeń lękowych poprzez aktywność fizyczną oraz jej pozytywny wpływ na samoocene sfery fizycznej oraz poczucie własnej wartości [3]. Z kolei Ryan wskazywał, że sam niezależny efet poprawy poczucia własnej wartości oraz własnej skuteczności są wystarczające aby uzasadnić antydepresyjne działanie aktywności fizycznej [4].
AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA POPRAWIA JAKOŚĆ SNU
W badaniu Loprinzi i wsp. 3081 dorosłych (18-85 lat) przez 7 dni nosiło akcelerometry mierzące ich aktywność fizyczną. Po skontrolowaniu wieku, BMI, stanu zdrowia, palenia i depresji wykazano, że osoby bardziej aktywne fizycznie aż w 65% rzadziej odczuwały nadmierną senność. U aktywnych fizycznie badanych wzrosła nie tylko długość snu, ale i ilość głębokiego snu, kluczowego dla przetwarzania nowych informacji przez mózg. Podobnie aktywne fizycznie osoby o wiele rzadziej doznawały skurczów nóg w trakcie snu oraz trudności z koncentracją w przypadku zmęczenia [5].
- Levecque, K., Anseel, F., Beuckelaer, A. De, Heyden, J. Van Der & Gisle, L. Work organization and mental health problems in PhD students Katia Levecque, Frederik Anseel, Alain De Beuckelaer, Johan Van der Heyden, Lydia Gisle (f) Forthcoming in. 1–33 (2017).
- Schuch, F. B. et al. Physical Activity and Incident Depression: A Meta-Analysis of Prospective Cohort Studies. Am. J. Psychiatry 1–18 (2018). doi:10.1176/appi.ajp.2018.17111194
- Herring, M. P., O’Connor, P. J. & Dishman, R. K. Self-esteem mediates associations of physical activity with anxiety in college women. Med. Sci. Sports Exerc. (2014). doi:10.1249/MSS.0000000000000323
- Ryan, M. P. The antidepressant effects of physical activity: Mediating self-esteem and self-efficacy mechanisms. Psychol. Heal. 23, 279–307 (2008).
- Loprinzi, P. D. & Cardinal, B. J. Association between objectively-measured physical activity and sleep, NHANES 2005-2006. Ment. Health Phys. Act. (2011). doi:10.1016/j.mhpa.2011.08.001